RIO Allegria

Hi,

We pakken de draad weer op!
Za 13-8: de gouden dag voor Dafne Schipper???! De zon schijnt in elk geval lekker (warm!) en we beginnen uitgeslapen aan een nieuwe dag. Dat uitslapen was wel even nodig, want het was knap laat/vroeg gisteren! Eerst boodschappen doen. Ons wijkje is heel anders op zaterdag, levendig, vriendelijke mensen. Het is (voor hier) een gewone woonwijk. Voelt prima!
Rond de middag op pad richting Christo. Eenmaal bij het vertrekpunt van de busjes bleken er vreselijke rijen te staan. Wat doen we?! Eentje in de rij voor de tickets, de ander in de rij voor het busje. Na anderhalf uur kunnen we mee. Het gaat deels heel steil omhoog en als er midden op de weg een auto met panne staat, is dat knap lastig. Als we boven komen moeten we nog met een ander busje mee. Ook hier is het megadruk, maar blijkbaar hebben wij het juiste ticket en worden om de meutes heen gestuurd. Rond 4 uur zijn we dan eindelijk boven bij Christus de Verlosser. Een hele verlossing als je dat punt eindelijk bereikt. We wachten geduldig op mensen die één voor één voor het eerste uitzichtpunt op de foto moeten, totdat we het beu raken. Stom gedoe! Uiteindelijk bezorgen we een Japanse bijna een paniekaanval: "I NEED to take a picture!" brengt ze geagiteerd uit. Nou ik ook. Alsof je leven ervan afhangt! Bij Christo werpen mensen zich ter aarde. Niet omdat ze zo gelovig zijn, maar omdat je liggend op de grond de perfecte foto kunt maken, liefst van je vriend(in) met gestrekte armen. Tja, je moet er wat voor over hebben, voor een originele foto! Al die gestrekte armen zijn trouwens ook moeilijk doorkomen! Tjonge, wat een vertoning! Maar goed....als je los van alle gekken gewoon geniet van het uitzicht, dan is het er heel mooi. We hebben er mazzel mee, want als we een half uurtje boven zijn komen de wolken opzetten en is onze Christo al gauw in nevelen gehuld. De weg naar beneden vraagt ook weer het nodige geduld en uiteindelijk is het 18 uur eer we weer bij de metro staan. Op naar het HHH! We hebben met Judith (Amazone) afgesproken en zij heeft een prachtig plekje bij het zwembad en het scherm vrij gehouden. Lekker bijkletsen, eten, drinken, Racoon, sport kijken. Helaas stellen zowel Ranomi als Dafne teleur, dus dat is jammer. Het zit nog niet zo mee in Rio. We wachten de huldiging van de roeiers niet af en gaan naar huis.
Zo 14-8: lekker uitgeslapen. Nog even het eind van de damesmarathon gekeken en weer rond de middag op pad. Het is prachtig weer en we gaan naar de botanische tuin. We lopen lekker langs het meer, waar ook de roeiers al 2 medailles verdiend hebben. Alleen missen we blijkbaar een bordje, want uiteindelijk zijn we veel te ver doorgelopen. De botanische tuin is erg mooi, zeker de omweg waard. Hierna pakken we de bus naar Leblon, waar we even naar de Beach gaan, want Hilde MOET natuurlijk even gezwommen hebben! Nou, zwemmen is veel gezegd, want de golven zijn heel hoog en er staat een flinke stroming. Maar leuk is het wel. Dan gaan we op zoek naar een restaurantje, wat niet moeilijk is in Leblon (luxe wijk). Heerlijk Mexicaans gegeten op terras, lekker wijntje erbij, wat wil je nog meer?! Na het eten gaan we richting Olympic Boulevard. Eerst kijken we bij de haven, rond het opvallende museum van de toekomst (voor wie naar de laatste kilometers van de damesmarathon gekeken heeft, dat opvallende witte gebouw). Mooi!! We gaan naar het centrale scherm. Daar gaat een band spelen. Iedereen zingt en swingt mee. Wow!! Na een tijdje gaan we op zoek naar de Olympische vlam. Die moet je toch gezien hebben! Daar liggen ook tallships en een grote ballon die omhoog gaat. Bij de vlam zijn ook weer schermen. Eerst zien we Sibran Hassan zich klasseren voor de 1500 mtr. Eerst loopt ze in de achterhoede en denk je 'helaas, dat wordt niks' en dan ineens komt ze. Wow!! We blijven kijken want Usain Bolt gaat zijn finale 100 mtr lopen. Geweldig, wat een showman! And he did it!!! Opnieuw GOUD!! Apart om dat hier mee te maken. Moe maar voldaan gaan we dan weer huiswaarts.
Ma15-8 Vandaag de kür op muziek. We hebben (illegaal - hebben vrij en ma eigenlijk goedkopere kaartjes, maar bij 'onze' opgang controleren ze niet) weer dezelfde perfecte plekjes. Het komt nu redelijk vol. We zien mooie sport, ook de nodige fouten, niet echt een kippenvelproef...maar ergerlijk is de jurering. Ze hadden thuis al bedacht wie er zou winnen en dat er een nieuw olympisch record zou vallen. Dit terwijl Dujardin in London veel heter reed dan nu. Het jurycorps werd uitgefloten na de Spaanse ruiter die absurd weinig punten kreeg. En terecht! Ze verpesten de sport.
Dus zit er niks anders op dan ons ongenoegen verdrinken! Samen met de aanhang van het Duitse meisje dat brons had. Alleen in no time worden we verzocht op te stappen. Kunnen ze eens wat verdienen....dan maar richting Central en Lapa. We gaan op zoek naar de beroemde trappen van Lapa. Die blijken ook heel origineel. De omweg waard! Ook bekijken we nog de moderne kathedraal met verrassend mooie glas-in-lood-ramen. Uiteindelijk gaan we lekker eten/drinken op terras. Gezellig!!
Bij het station nemen we afscheid van Klaas en Jet en gaan we ieder een andere kant op. In de trein is het gezellig druk wat tot leuke gesprekken leidt met Chilenen en Amerikanen. Dat sfeertje is wat Olympische Spelen zo bijzonder maakt. Voor ons zit het er helaas op. Morgen vliegen we naar Iguazu. Rio, je was geweldig!!!!

Groetjes,
Ronald & Hilde

Ps Als je alle foto's wil bekijken, moet je onder de foto's klikken om bij het overzicht te komen.