Nog maar een kwartiertje
Door: Ronald en Hilde
Blijf op de hoogte en volg Ronald en Hilde
04 Augustus 2013 | India, Jammu
Dag 7
Tot zijn grote schrik ziet Ronald dat zijn nieuwe schoenen nu al loslaten. Wat nu?! Gids Nir besluit terug te lopen naar Diskit om ze te laten maken. Wij gaan met kok Laal op pad. Ronald op zijn Teva-slippers. Wat eens een pad was is nu een zandweg langs de rivier. Na iets meer dan 2 uur zijn we al op plaats van bestemming. Het moest een lieflijk kampeerplekje bij de rivier zijn, maar wegwerkers hebben er hun 'slums' opgebouwd. Wat doen we?! We besluiten door te lopen naar de kampeerplek voor morgen. Uiteindelijk nog een flink eind, nu grotendeels een echt wandelpad. We gaan nu echt regelmatig over paden en bruggen die gefigureerd kunnen hebben in de eerder genoemde film. Als er geen ruimte is voor een pad, dan steken ze takken in de wand, leggen er platte stenen op en bidden. Het ziet er eng uit, maar het heeft gehouden. Brug nodig? Twee boomstammen over het ravijn, takken eroverheen en maar weer bidden. De tocht valt vooral tegen, omdat we op het eind leeg zijn van de honger. Wat zeker niet helpt, is dat Lal uren volhoudt dat het nog maar een kwartiertje is. Half 2 zijn we op plaats van bestemming en kan het kampement opgebouwd worden. Een half uur later komt Nir al met de gestikte schoenen. Hopelijk gaat het nu wel werken. Iedereen is moe van de fikse wandeling, dus het is een luie middag. We zijn in een dikke 4 uur zo'n 1100 meter gestegen. Heftig! Zolang de zon op ons schijnt, is het bloedheet hier. Rond zes uur is dat in een flits anders, als de zon achter de bergen verdwijnt.
Groetjes
Tot zijn grote schrik ziet Ronald dat zijn nieuwe schoenen nu al loslaten. Wat nu?! Gids Nir besluit terug te lopen naar Diskit om ze te laten maken. Wij gaan met kok Laal op pad. Ronald op zijn Teva-slippers. Wat eens een pad was is nu een zandweg langs de rivier. Na iets meer dan 2 uur zijn we al op plaats van bestemming. Het moest een lieflijk kampeerplekje bij de rivier zijn, maar wegwerkers hebben er hun 'slums' opgebouwd. Wat doen we?! We besluiten door te lopen naar de kampeerplek voor morgen. Uiteindelijk nog een flink eind, nu grotendeels een echt wandelpad. We gaan nu echt regelmatig over paden en bruggen die gefigureerd kunnen hebben in de eerder genoemde film. Als er geen ruimte is voor een pad, dan steken ze takken in de wand, leggen er platte stenen op en bidden. Het ziet er eng uit, maar het heeft gehouden. Brug nodig? Twee boomstammen over het ravijn, takken eroverheen en maar weer bidden. De tocht valt vooral tegen, omdat we op het eind leeg zijn van de honger. Wat zeker niet helpt, is dat Lal uren volhoudt dat het nog maar een kwartiertje is. Half 2 zijn we op plaats van bestemming en kan het kampement opgebouwd worden. Een half uur later komt Nir al met de gestikte schoenen. Hopelijk gaat het nu wel werken. Iedereen is moe van de fikse wandeling, dus het is een luie middag. We zijn in een dikke 4 uur zo'n 1100 meter gestegen. Heftig! Zolang de zon op ons schijnt, is het bloedheet hier. Rond zes uur is dat in een flits anders, als de zon achter de bergen verdwijnt.
Groetjes
-
04 Augustus 2013 - 09:33
Viola:
Hebben jullie dan 2 dagen in 1 dag gelopen? Jammer van de schoenen, hopelijk hebben ze het nu wel overleefd? Ik ben allang blij dat wij nooit zo'n wandeling hebben gehad met al die enge bruggetjes en dingetjes! Bij de inca trail hadden we ook zo'n leuke gids die vrolijk vooruit liep en maar riep dat het 'easy peasy' was, en wij maar afzien! -
04 Augustus 2013 - 19:20
Marie Louise :
Haha, komt me ook bekend voor:" nog maar n kwartiertje...." ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
