Kungsleden Abisko - Saltoluokta

Hallo mensen,

Ik ga weer verder met mijn verslag! Nu wel een heel verhaal want we hebben inmiddels 8 dagen gelopen.

Za 5-8: Abisko-Abiskojaure. Na een flink ontbijt 9.15 uur vertrokken: Hilde 12 kg plus 1 liter water, Ronald 19 kg. Deze etappe was niet zo heftig, kleine 4 uur gelopen. De drukte viel nog mee (misschien omdat we erger verwachtten). Het is een mooie route, door berkenbos, glooiend, deels modderig, vaker planken, wiebelbruggen over grotere stromen. Eenmaal geïnstalleerd in de hut gaan we even wassen in het meer (kouder dan het dompelbad in de sauna, brrrrrr) en wat kleren wassen. Het is heerlijk weer, vrij zonnig, niet koud. Nog lekker een tijd met hemdje en korte broek in de zon zitten lezen. Genieten! Na het eten (uiensoep en nasi) nog in de sauna (en natuurlijk afkoelen in het meer). Het is hier duidelijk 'badkleding mag' en helaas in 3 shifts: dames, heren, gemengd waarbij gemengd het drukst is. Er wordt flink water opgegoten dus zweten geblazen!

Zo 6-8: Abiskojaure-Alesjaure. Na een redelijke nacht (heel warm, volle slaapzaal en al vroeg wakker) 7.45 uur op pad want we hebben een lange dag voor de boeg. Eerst hangen de wolken laag, maar dan wordt het steeds zonniger, dus uiteindelijk lopen we in korte broek en t-shirt. We hebben prachtig uitzicht op besneeuwde bergen, meren, eindeloze vlaktes. Genieten! Het is jammer dat je al lopende vooral naar de grond moet kijken (keien, modder, planken, moeras), maar geregeld even stilstaan is ook niet erg.
Rond 13 uur komen we bij een schuilhutje. Je kunt hier de boot naar de hut nemen, maar dat zijn we eigenlijk niet van plan. Totdat het vreselijk gaat regenen....er komen 2 mensen met honden en nog 4 Oostenrijkers schuilen. dus de man van de honden besluit de boot op te piepen. Dan is de keus snel gemaakt en we gaan mee met de boot. Al varende wordt het weer droog en zelfs zonnig....ach ja, het is vakantie en geen strafkamp! In deze hut worden we ingedeeld bij een Zweeds stel, dus dat is luxe, met zijn vieren een kamer! Lekker rustige middag: lezen en thee drinken en 's avonds weer in de sauna. Het is een piepkleine sauna en het is een hele toer om bij het meer te komen, maar je knapt er wel van op!

Ma 7-8: Alesjaure-Tjäkta. Lekker 'uitslapen' (7.45 uur), want dat doen de kamergenoten ook! Op het gemakje want naar de volgende hut is maar 13km. Het is heerlijk loopweer: geregeld de zon, miet te warm en niet te koud. Uiteindelijk hebben we 3 1/2 uur gelopen, deze keer langs/door sneeuwvelden en een paar keer de rivier over via stapstenen. Spannend, maar vlot en droog de overkant bereikt! Tjäkta is maar een kleine hut, zonder voorzieningen. Gelukkig lopen we vlot genoeg om een bed te bemachtigen! De hut ligt prachtig tussen de bergen, bij een mooie waterval (douche?!). De middag weer lekker gelezen, helaas geen sauna! Het wordt wel steeds gezelliger want je loopt met een vast clubje hetzelfde traject. Ronald ging met een Oostenrijkse jongen nog de berg op naar een uitzichtpunt.

Di 8-8: Tjäkta-Sälka. Ronald krijgt steeds meer last van zijn lekkende kroon. Niet fijn... toch weer fris op pad rond 9 uur. Het is prachtig weer, zonnig, strakblauwe lucht. Eerst klimmen we rustig naar de pas (we doorkruisen weer sneeuwvelden) en dan worden we beloond met een geweldig uitzicht op het 'rivierdal'. Prachtig! Op het gemak omlaag, deels makkelijk, deels over keien. Het is maar 12 km, maar de hut blijft lang onzichtbaar....tot helemaal op het laatst. Uiteindelijk lopen we 4 uur. De middag is er weer voor lezen, kletsen en thee drinken. En dan begint het te regenen, steeds harder, totdat het spoelt en alles blank komt te staan. We zitten lekker droog, alleen de wc is buiten en bij deze hut echt ver weg. Dus regenbroek en regenjas aan voor de wc! Gelukkig 's avonds ook weer droog en tijd voor een uitgebreide 'reiniging' in de sauna (afkoelen in de rivier)! Heerlijk!

Woe 9-8: Sälka-Singi. Het Duitse gezin waar we de kamer mee delen heeft al vroeg de wekker gezet, dus dan ben je ook vroeg wakker. Het regent...gelukkig niet hard, maar toch. In regenbroek en regenjas vertrekken we rond 9 uur. Het is inmiddels droog, dus al gauw gaat de jas uit. Halverwege is een mooi schuilhutje. Daar gaat de regenbroek ook uit. De route is makkelijk en na 3 1/2 uur zijn we alweer (droog) bij de hut. Onderweg zien we nog rendieren. Morgen wijkt 'iedereen' af naar Kebnekaise, terwijl wij zuidelijk trekken. Op 11-8 start de Fjällraven Classic, waarbij 2000 mensen zo snel mogelijk van Nikkoluokta (=voorbij Kebnekaise, waar de meeste mensen hun tocht beginnen/eindigen) naar Abisko te komen. Het schrikbeeld van alle wandelaars, dus iedereen wil voor die tijd uit de buurt zijn. In de middag is het weer lekker lezen, kletsen en thee drinken. Later komt zelfs de zon nog door. Er komt nog iemand langs om ons te interviewen over een mogelijke App over de Kungsleden. Lijkt ons een goed idee! Er komt een hele groep met grote hamers binnen. ??! Het zijn geologen die het gesteente hier in kaart willen brengen. OK...helaas zijn ze 's avonds wel heel luidruchtig. Komen de oordoppen toch nog van pas.

Do 10-8: Singi-Kaitumjaure. We zijn al vroeg wakker, dus gaan ook maar vroeg op pad (half 8), omdat ze erg slecht weer voorspellen voor de middag (wat uiteindelijk helemaal niet komt). Het regent licht, dus toch maar regenbroek en -jas aantrekken (en zweten). We zien 2 kuddes rendieren, eentje heel dichtbij met mannetjes met flinke geweien, vrouwtjes en kalfjes. Mooi! De route is niet zo moeilijk. Op het laatst komen we weer onder de boomgrens. Dat geeft weer een heel ander landschap. We zijn om half 12 al in de hut. Helaas gaat Ronald zijn kies nu echt de verkeerde kant op. Samen met de huttenwacht proberen we een oplossing te vinden om zo snel mogelijk bij een tandarts te komen. Dat wordt dan zaterdagmiddag in Gällivare. Alleen kan Ronald dan niet meer in Saltoluokta komen en moet hij daar slapen. Nood breekt wet....Alleen lukt het niet om contact te krijgen met Gällivare. Gelukkig zakt de ergste pijn door wat 'gepeuter' met de kiezen.
's Avonds weer lekker in de sauna en uitgebreid kletsen met iedereen. Het heeft wel wat!
Vanuit de hut kun je geregeld elanden zien. Helaas...donderdag niet en vrijdag worden er mensen afgezet met de helikopter en die zetten gelijk hun tent op bij de rivier. En bedankt...

Vrij 11-8 Kaitumjaure-Teusajaure. Kamer gedeeld met 2 rustige meisjes, dus zelfs 'uitgeslapen' tot 8.10 uur. Lekker op het gemak gedaan en 9.45 uur op pad. Het is weer zonnig. Lekker! De route is vrij stenig en op het eind steil naar beneden. Maar na zo'n 3 uur zijn we alweer bij de hut. We zijn weer de eersten die aankloppen, dus alle keus. We zitten hier aan een (ander) meer. Iedereen moet naar de overkant roeien. Er moet aan elke kant minimaal één boot liggen (het zijn er drie), dus als je pech hebt, moet je 3x roeien (over, met twee boten terug en weer over). Het is een leuk schouwspel. Dan is er ook nog iemand ernstig geblesseerd geraakt onderweg, dus de helikopter wordt gebeld. Genoeg spektakel dus, ook zonder tv of internet. En ook hier is weer een sauna. Best prima, zo'n all exclusive: 's ochtends een mooie wandeling, 's middags lekker aanteuten en 's avonds in de sauna. Alleen trekt de schoorsteen van deze sauna niet goed, waardoor we in de rook zitten. Niet fijn en niet gezond, dus het is maar van korte duur.

Za 12-8 Kaitumjaure-Vakkotavare-Saltoluokta. We staan bijtijds op want we willen om 8 uur in de boot zitten. Helaas ligt er maar één boot aan onze kant...we hebben met een Litouwse jongen afgesproken om samen te gaan. Hij roeit heen. Dan gaan Hilde en hij lopen. Ronald roeit terug met twee boten en weer naar de overkant met één en komt dan achter ons aan gerend. Er staat veel wind, dus stevig aanpoten voor de mannen. Aan de overkant is het nog 16 km, gelukkig niet te moeilijk. Er is alleen een lastige oversteek over een rivier en net als Hilde water geschept heeft in haar schoen zien we dat verderop een brug is....Helaas begint het op het eind nog net te regenen. Na een pittige afdaling zijn we voor half 2 bij de weg (Vakkotavare), ruim op tijd voor de bus naar Saltoluokta. We worden als altijd zeer vriendelijk welkom geheten bij de hut. We drinken er wat en eten de lunch. EN....eindelijk weer bereik van internet en telefoon!!! Rond 3 uur komt de bus, een luxe dubbeldekker en de chauffeur geeft net als in Nieuw-Zeeland toeristische informatie onderweg. Dan nog met de boot over en dan zijn we er (5 uur). Gelukkig is Saltoluokta nog zoals we het ons herinneren. Ouderwets en gezellig! We hebben een piepklein kamertje met een stapelbed. Helaas hebben ze geen wasmachines om te gebruiken, dus snel een flinke lading op de hand gewassen (illegaal, in de keuken in een soeppan) en te drogen gehangen in de verwarmde droogkamer. En dan op naar het 3-gangendiner (mjammie met oa rendiersteak) MET heerlijke rode wijn. Na een week 'wildernis' smaakt dat extra lekker!!

Groetjes,
Ronald & Hilde